KANARIE

KANARIE

Papegaai is ziek

en hij moet sterven,

zong ik vrolijk

jaren lang.

daar denk ik aan

als ik mijn kanarie

twee dagen lang probeer te reanimeren.

Eerst dacht ik dat hij gewoon zijn werk deed

maar ik merkte dat het menens was

hij was te lang ziek en hij moest sterven.

Lang was ik er trots op

dat ik een kanarie had

hij leidde me de weg

winter en zomer.

als hij viel

wist ik dat de andere ook snakten naar water

dan gaf ik ook de andere planten drinken.

En het klopte steeds,

de anderen hadden het ook nodig.

Was hij er niet geweest,

dan had geen enkele plant het overleefd.

Mijn kanarie gaf het ritme aan

ik luisterde naar hem

iets te laat vaak

maar ik observeerde hem iedere dag

behalve vorige week.

Toen was hij ziek en moest hij sterven.

Ik denk aan de kanaries van onze maatschappij

en bedenk me dat het zo raar is dat we steeds,

zoals ik deed,

eerst de kanaries laten sterven voordat we handelen.

Ik had mijn kanarie ook gewoon genoeg water kunnen geven.

Ik wist wat nodig was.

maar ik liet hem zijn werk doen.

misschien moeten kanaries ontslaan worden

van hun kanarieschap

en als raadgevers dienen

dat zij de norm worden

en niet eerst moeten sterven voordat de rest gaat.