er zijn veel dingen die ik aangeleerd kreeg als kind
daar moest ik net aan denken toen ik van mijn werkplek
huiswaarts fietste het park door en ik ingehaald werd
door een andere fietser.
onze moeder had een zwarte simpele damesfiets
met een zwart zadel waarin een ruitmotief geperforeerd zat
en ik kreeg voor mijn eerste communie een felgroene fiets.
onze ouders wisten alle zondagen in te vullen met fietsen
en een leuke kinderlijke ontspanning erachter
bijvoorbeeld: 80 km fietsen én in een grote speeltuin spelen.
ik weet niet of ik dat heel leuk vond
of dat ik er steeds weer intuimelde
maar die fietsbenen heb ik nog steeds.
als we samen, onze moeder, mijn 5- en 9-jarige zus en ik als 6 jarige,
temidden van de velden fietsten
en een vloot sportieve coureurs ons inhaalden
dan keek onze moeder ons aan
“kom, dat laten we toch niet gebeuren”
we wisten wat ons te doen stond
onwijs hard trappen totdat we die troep patserige mannen ingehaald hadden
om dan triomfantelijk blij te zijn met onze keer op keer overwinning.
Het zijn gewoontes die aan je gaan kleven.
Enkele jaren geleden was ik met onze vader op fietsvakantie
we stonden aan een rood licht
we stonden achter een bejaard echtpaar
‘dra zou het groen worden
we zouden de fietsers inhalen en onmiddellijk de berg pal voor ons beklimmen
tegen de tijd dat wij op de top zouden staan genieten,
zouden die bejaarden nog ploeteren
aan een omvallende snelheid.
Het werd groen
de bejaarden trappen en beginnen te racen
ik probeer ze in te halen
of poog ze in te halen
ik kan mijn ogen niet geloven
het is alsof zij vliegen over die beklimming.
Dat was de eerste elektrische fiets die ik zag.
Als nu iemand me inhaalt,
inspecteer ik de hele fiets nauwgelet
want vaak, helaas niet altijd,
gaat het over een elektrisch exemplaar.