vooravond voornemens

vooravond voornemens

Op de vooravond van de verdrietigste maand

probeer ik manieren te zoeken

HOE februari door te ploeteren.

Ga ik het eleganter doen,

of zal ik net echt gaan hangen

hangen in de zwaarte die de aarde sterker dan andere maanden dicteert.

Toen ik 10 was, bracht ik februari in bed door,

voorjaarsdepressie verantwoordde de dokter.

Ik zit op het toilet en kijk naar een foto genomen afgelopen juni.

Totaal overbelicht zodat witte koppen op het fotopapier werden gedrukt.

En toch zie je de hoop in onze ogen.

Alles is nog mogelijk.

Een vrouw kan binnenkort wereldleider worden.

Eindelijk.

Tot een tijd geleden ineens aanvoelde als de nipte rand voor een ravijn.

En met de eenzaamste, verdrietigste en somberste maand

in het kielzog van de vreselijke inwijding van een staatshoofd

die de domste beslissingen neemt die alleen maar angst inboezemen

ga ik proberen februari te doorploeteren met rijmschema’s,

zachte deuntjes en korte zinnen…

Mijn eerste postpakket-performance is bijna af

die her en der de ochtend mag inzingen

op verscheidene beslapen bedden

als een fluisterende lawine

de dag in

het bed uit.

Met een deuntje als houvast van een eenvoudige dag

uit de somberste maand die hopelijk ook weer mee zal vallen of staan.