eerlijk
24 juli 2019

eerlijk

Toen ik tien jaar oud was, zat ik iedere dinsdagavond met mijn vader aan de ronde keukentafel, die in de meest duistere hoek van het huis stond met een kleine lampenkap erboven en net genoeg licht om de bladzijden van mijn taalles te belichten. 

Spreekwoorden en gezegden tot een logisch geheel krijgen om ze in mijn te kleine hersenpan te persen, dat was de taak van mijn vader. Bij ieder spreekwoord of gezegde zochten we zoveel mogelijk ezelsbruggen en bruggetjes die nodig waren om ze te kunnen vatten, op te slaan en letterlijk te reproduceren. 

‘Eerlijk duurt het langst’ was een lastige. Voor mij klopte die zin totaal niet. Want als Els uit mijn klas snoep stal uit de boekentas van Ingrid en ze loog hierover, dan ontstond er een hele heisa met juf Lies. De juf ging dan een gesprek aan met hen allebei, iets wat overging in een ondervraging van Els. De verhalen werden in de schaal gelegd, gewikt en gewogen om uiteindelijk tot een conclusie te komen: Els heeft het wel al dan niet gedaan en ze heeft er spijt van. 

Als ze meteen eerlijk was geweest dan was de waarheid veel korter, hoewel schuldgevoelens bij deze leugens vaak langer meegaan. Bedenk daar maar een ezelsbrug voor om dat in een kinderbrein te krijgen. 

eerlijk

24 juli 2019

tekst

933

wortelfamilie II
27 november 2018

wortelfamilie II

27 november 2018

foto

916

LATEN GAAN
31 juli 2018

LATEN GAAN

Het was onze achtste afspraak in twee weken en er was weer geen fysieke toenadering geweest. En zo diepzinnig waren de gesprekken ook niet om het gemis aan het fysieke te compenseren. 

De dagen dat we mekaar niet zagen, kreeg ik wel eens een sms vol smileys. In het begin probeerde ik die te decoderen, ‘oh, wat zou hij bedoelen’. Maar met een opgestoken duim bedoelde hij ‘goed plan’ of ‘tof’. En een lachend hoofd gebruikte hij als een afsluitende groet. 

Die avond wilde ik een communicatieve zet doen. Ik pakte een papier en een Stanleymes. Ik sneed een golvende lijn uit het blad als symbool voor onze kabbelende tijdelijke toestand. Daarna sneed ik een boom met slanke stam uit met in zijn takken een boomhut. De stam van de boom sneed ik niet door, maar vouwde hem zodat je de boom recht kon zetten. En af en toe zou die schaduw kunnen geven aan al het wit. Met een gele stift tekende ik een zon.

Ik nam een blauwe post-it en schreef “wil je met mij een boom zoeken, een hut timmeren en daar samen een tijd in de wolken vertoeven.” Ik stak het papier in een enveloppe en in zijn brievenbus. De volgende dag kreeg ik geen smiley. De week erna ook niet. 

Een maand later, toen ik alle hoop had opgegeven zat er een brief in mijn brievenbus: “HOI; ik dacht dat ik met een vrouw van 36 te maken had, niet een pubermeisje”. Als afsluiter een smiley met mondhoeken naar beneden. Ik had me weer laten gaan. 

LATEN GAAN

31 juli 2018

tekst

905

zandmannetjes
8 mei 2018

zandmannetjes

8 mei 2018

foto

880

op, uit en afbloesemen
25 april 2018

 

op, uit en afbloesemen

25 april 2018

foto

866

LENTEZIT 2 /Hobokense Polder
18 april 2018

LENTEZIT 2 /Hobokense Polder

18 april 2018

audio

843

wortel krimp
13 april 2018

wortel krimp

13 april 2018

foto

826

BOS FIGURANTEN
12 april 2018

BOS FIGURANTEN

12 april 2018

foto

791

verstopt konijn
12 april 2018

verstopt konijn

foto

788

uitgestoken ogen
12 april 2018

uitgestoken ogen

foto

785

tussenhaakjesbloembol
12 april 2018

tussenhaakjesbloembol

foto

782

spleetje
12 april 2018

spleetje

foto

779

kwijlende meneer
12 april 2018

kwijlende meneer

foto

776

bruine beer
12 april 2018

bruine beer

foto

772

DUCKfaceFOTO
12 april 2018

DUCKfaceFOTO

foto

829

LENTEZIT 1/ SCHRIJVEN vol VOGELS wilder
11 april 2018

LENTEZIT 1/ SCHRIJVEN vol VOGELS wilder

11 april 2018

audio

832

HARDIG WOORD
4 april 2018

HARDIG WOORD

“Eerst iets hartigs en dan iets zoets.”

Een slagzin die ieder familiefeest werd gescandeerd

vanaf de andere kant van de tafel naar ons, de kleinen.

“Ik wil een hartig woordje praten met je”

Dat kwam een decennium later.

Een hartig woordje praten.

Als ik dat hoor, dan gaan mijn alarmbellen af.

Bij puberaal mispeuteren,

voor een liefdesbreuk,

tijdens een misverstand

werd het talrijk ingezet.

Het brengt me steeds in de war.

Ik verwacht steeds de boterham met choco.

In zijn hand ligt zijn hart

In mijn hand ligt de mijne.

En nu mogen die harten vrijuit praten.

Van hart tot hart.

Een hartig woordje.

Maar zo wordt het nooit gebruikt.

Het wordt enkel gebruikt als in

Een hardig woordje.

In zijn hand ligt zijn hoofd

In mijn hand ligt mijn hoofd

Mijn oren mogen luisteren naar

Alles wat zijn hoofd heeft bedacht.

Goed overwogen redeneringen.

Bittere nasmaak.

Heldere rationele analyses.

Om de mond zo hardige woorden

Te laten spreken.

En meestal ligt in zijn hand zijn hoofd

En in mijn hand mijn hart.

Omdat ik dacht dat het een hartig woordje was.

Niet een hardig woordje.

HARDIG WOORD

4 april 2018

tekst

766

LENTE MIAUW
3 april 2018

LENTE MIAUW

3 april 2018

foto

797

NAVELSTRENG
3 april 2018

NAVELSTRENG

Toen ik het ei brak

Zat er een navelstreng in

Even twijfelde ik

Maar het ei was al gebroken

De vork in de aanslag

Een flits van een kuiken

Piepend onder een warmte lamp

In een kartonnen doos op de keukenvloer

Gevogelte wiens springvleugel geknipt zal

Maar wat er worden zal

Stopt op het moment dat ik begin met klutsen

Een pannenkoek, de pan in, het bord op

Mond in, maag

Hij zit nu lekker warm in mijn lijf

Hij zal gemasseerd worden

Goed verzorgd de glijbaan in

Om er uit te roetsen

Hoewel niemand voorspellen kan

In welke vorm dat zijn zal

NAVELSTRENG

tekst

757

LENTETOCHT 020418
2 april 2018

LENTETOCHT 020418

Bloemschikken deden we allemaal.

Maar mijn tante, oh zij deed het ook met mos.

Soms ging ze dat plukken uit Waalse bossen.

Illegaal natuurlijk.

Want mos is beschermd.

De bloemschikstukken voor op de graven kopen we nu gewoon in winkels.

 

Gisteren liepen zij en ik door het bos.

De avond was aan het vallen.

Het miezerde maar dat maakte het nog beter.

Zij ging foto’s maken van mos dat over omgevallen boomstronken woekerde.

Zij en ik vinden dat beide mooi.

Mossige toestanden.

We begrijpen het bijvoorbeeld niet dat mensen zeuren over mos tussen hun gras.

“Vroeger was er helemaal niet zoveel mos” ,zei zij.

“Niet?” bedacht ik, “toen zagen we het gewoon niet”.

We hadden er vermoedelijk geen oog voor.

We hadden toen oog voor andere zaken hoewel ik nu niet kan bedenken waarvoor we toen oog hadden. Misschien takken om deze met zakmessen om te bouwen tot wandelstokken. Wat ook raar is op jonge leeftijd, dat te willen, een wandelstok. Maar het ging toen meer om het kerven met scherpe messen. Vermoed ik.

Maar wat als we toen het mos niet zagen, wat zien we nu dan niet?

LENTETOCHT 020418

2 april 2018

tekst

744

we kiemen
1 april 2018

we kiemen

1 april 2018

foto

753

LENTETOCHT 300318
30 maart 2018

LENTETOCHT 300318

Via de wei vinden we het hek naar het bos

De zon is aanwezig check

De regen heeft zijn werk goed gedaan check

Wegzakken maar snel wandelen zodat niet te diep check.

En dan dat gevogelte

Dat gevogelte dat opduikt van alle kanten

Een kakofonie van geluiden

Zelfs de vogelaar krijgt de partituur bijna niet ontward

De winterkoning is aan het paren

Het is lente

Hij zoekt een struik

De  kievit die zijn eieren in ’t veld goed bewaakt

Bijna tegen je kop aanvliegt als je te dicht komt

Tak!

Een dode mol naast het drassige pad met open armen en benen

Alsof hij ook de lentegroet doet maar ergens in die pose dood viel

Een boom die vorige week omverviel

Door wind

Zijn wortels lijken het meest op een slijkerig spook

Verdwaald in dit fris leven

Algoed dat de zon schijnt.

Katjes op takken grijs,  die rustig tijgers geel worden

Knoppen die de voorbode zijn van pril groen blad

Een roos stuk bloesem over een tak

Een ree doorbreekt de stilte

Op het brugje staan

En kijken

kijken naar het kabbelend beekje

Dat in zijn waterbaan een lijn heeft getrokken

Een lijn die we proberen te breken met een tak

Maar de lijn vormt zich enkele meter verder weer

We hopen op een ijsvogel

Maar die komt niet.

We blijven dromen.

LENTETOCHT 300318

30 maart 2018

tekst

739

schors is vel
1 maart 2018

schors is vel

1 maart 2018

foto

727

WINTER WANDEL 220218
22 februari 2018

WINTER WANDEL 220218

Het bos is doods

en toch priemt de zon

erdoor.

Gezichten knalrood

van de striemende luchtstromen,

pukkelig het vel,

dronken de neus,

schraal de knieholtes.

Een boer beert er stront uit,

enkele vogels vlammen

hun zanglijnen de kille lucht in.

Als je stil staat

stil staat,

STIL

dan hoor je hoog in de kruinen

het ruisen van de naalden

die botsen tegen takken.

Ze flapperen tegen mekaar aan,

ze schuren,

ze zoeken elkaar en de takken op,

heen en weer.

Je luistert

nauwkeurig

maar je geraakt er niet,

je hoort er niet bij,

je bent een stil waarnemer

in de verte en toch hoorbaar.

Het ruist ver,

het is niet stil,

ook dit doodse bos

staat niet stil.

Nog niet.

WINTER WANDEL 220218

22 februari 2018

tekst

721

lesjeliefde
14 februari 2018

lesjeliefde

ze hebben de deur van je huis ingetrapt,

stelletje criminelen

de deur is stuk

maar dat is het minst

ze lopen je huis door

op zoek

niet naar voor hen waardevolle spullen

nee

ze zoeken mensen

mensen voor hen waardeloos

mensen die niet dat ene blaadje bezitten

Mensen die zij daarom willen vastzetten

en terugsturen

Mensen die door de hel liepen, reden en voeren

op school vond je geschiedenis niet boeiend

nu waan je je in een dagboek van een achterhuis

en je denkt aan de definitie die je ieder jaar,

iedere eerste les geschiedenis opnieuw moest leren

je schreef het op een blaadje en leerde het uit je kop

waarom geschiedenis zo belangrijk was en is

en nu zie je hier de geschiedenis die zich hervat

bijna iedereen lijkt het normaal te vinden

en een seconde later weer vergeten

dat je zelf zo’n persoon zou kunnen zijn

voor een overheid waardeloos

dat mag niemand begrijpen

lessen in de liefde

dat zou een verplicht vak mogen worden

lesjeliefde

14 februari 2018

tekst

724

HANDDISCO
3 februari 2018

HANDDISCO

Gebarentaal kan zo luid zijn

Als je je skijas aanhoudt

Ook al is er geen skipiste in zicht

Een plastiekfeest voor de oren

Handdisco

HANDDISCO

3 februari 2018

tekst

768

KERVEL II
28 januari 2018

KERVEL II

28 januari 2018

foto

703

slingers stamhoofd
28 januari 2018

slingers stamhoofd

foto

697

vogeltelweekend geen vogel gespot, vetbol!
27 januari 2018

vogeltelweekend geen vogel gespot, vetbol!

27 januari 2018

foto

700

ze nam de benen niet uit te benen
21 januari 2018

ze nam de benen niet uit te benen

21 januari 2018

foto

693

MOSSIG
15 januari 2018

MOSSIG

15 januari 2018

foto

687

WINTERinKAART#2 door Jasper Leonard
4 januari 2018

WINTERinKAART#2 door Jasper Leonard

4 januari 2018

foto

762

WINTERinKAART #1 door Jasper Leonard
3 januari 2018

WINTERinKAART #1 door Jasper Leonard

3 januari 2018

foto

759

dodenberg WINTERinKAART
2 januari 2018

dodenberg WINTERinKAART

2 januari 2018

foto

683

winterviering
1 januari 2018

winterviering

1 januari 2018

foto

750

aftellen
31 december 2017

aftellen

31 december 2017

foto

747

SCHEETSONNET III
26 december 2017

SCHEETSONNET III

26 december 2017

foto

679

WINTER sonnet STUK
24 december 2017

WINTER sonnet STUK

je bent over kale vlaktes gelopen

knarsetandend geen vogel gespot

dan maar in je donker hol gekropen

lamp aan, chauffage op, eten uit een weckpot

 

je wangen bloedrood van snijdende wind

je neus een kabbelend beekje dichtgevroren

billen ijssculptuurblauw, gezeten op de Sint

lijkwit je tenen, ontstoken zijn je oren

 

ritueel sloop je een dennenbos kaal

het versieren, aftuigen, verbranden

kaarsen, kribbe en kado’s in handen

op oudjaar krijgt een dakloze eten in ’n feestzaal

 

je ademt een wolk in d’ obscure lucht

voor je ogen reutelt en jammert zijn stokoude lichaam

en na ’n lege stilte blaast ook hij z’n laatste zucht

de steenharde aarde schip je uiterst uiterst uiterst langzaam

WINTER sonnet STUK

24 december 2017

tekst

714

WINTER mijmering III
23 december 2017

WINTER mijmering III

als je dan eindelijk te vroeg of te laat sneeuwt,

komt het gekibbel en gekabbel van beekjes, auto’s en vogels tot bedaren.

het is zo stil,

zoals mijn levenslust aanvoelde de laatste dagen

dat volume draai ik aan.

jouw wolk die mijn adem kristalliseert tot een rauwe berg

graaft een grot

een grot vol verbeelding op de muur

tot de kaars uitwakkert.

WINTER mijmering III

23 december 2017

tekst

712

WINTER mijmering II
22 december 2017

WINTER mijmering II

dan kruip jij met de hele kudde in bakjes,

de berg op

om op latten diezelfde berg af te dalen

dan jezelf terug in bakjes te laten optrekken

pieken en dalen

dagen lang

lange dagen

WINTER mijmering II

22 december 2017

tekst

710

WINTER mijmering I
21 december 2017

WINTER mijmering I

Als de zomer bloemlezingen heeft,

Wat krijgt de winter dan?

Vetbollen?

Scheersonnetten?

Afpelrijmen?

Dronkemanslied?

Wortelgezangen?

WINTER mijmering I

21 december 2017

tekst

707

winterdrank
8 december 2017

winterdrank

8 december 2017

foto

671

KERVEL I
4 december 2017

KERVEL I

4 december 2017

foto

676

SUPERMAAN
4 december 2017

SUPERMAAN

foto

666

WINTERLICHAMEN 2
2 november 2017

WINTERLICHAMEN 2

2 november 2017

foto

656

HOBBY
1 november 2017

HOBBY

Het bloemschikken begon

toen de herfst inlands was.

We stonden op het kerkhof.

Mijn gedachten dwaalden af.

Mijn voeten doolden tussen het graniet.

Ik zocht naar leven,

belandde op de vuilnisbelt:

plastiek bloemen

maar ook verlepte echten lagen er doods bij.

Hier begon de fantasie naar bloemschikken.

Tussen alle troep lag een doorprikt stuk oasis

en daar begon ik mijn eerste hobby uit te oefenen.

Plastieken maar ook bijna levenden belandden op

het steekschuim.

Ik werd de eigenaar van deze zaak,

een bloeiende zaak gelegen net naast de ingang van deze rustplaats.

Veel geld vroeg ik niet voor dit eerste bloemschikstuk

maar  werd kerkhofleverancier voor iedere feestelijkheid:

met Pasen deed ik er een krultak tussen met hangende eitjes,

met de kerst dennentakken,

met verjaardagen een slinger of een afgedankte sigaret.

Jaren geloofde ik in mijn talent

tot ik zag dat de dag nadat ik het stuk geplaatst had,

het weer verdwenen was.

Ik vermoed dat het die dag was, dat ik een nieuwe hobby koos.

Jaren later vroeg een jongen me wat mijn hobby was.

Ik hield een betoog dat ik tegen hobby’s was.

Daarna stelde hij geen vragen meer.

Ik heb altijd een moeilijke verhouding gehad met het woord hobby.

Het voelt zo vrijblijvend.

HOBBY

1 november 2017

tekst

654

duister spelen met JEF VAN GESTEL
27 oktober 2017

duister spelen met JEF VAN GESTEL

27 oktober 2017

foto

635

WINTER LICHAMEN
19 oktober 2017

WINTER LICHAMEN

19 oktober 2017

foto

629

WINTER beelden IN beelden
18 oktober 2017

WINTER beelden IN beelden

18 oktober 2017

tekening

650

beste natuurgoden
9 oktober 2017

beste natuurgoden

De natuurgoden deden uiterst hun best om alles te doen mislukken.

Ze lieten niets aan het toeval over:

het regende onophoudelijk,

het was koud,

de wind sloeg in je gezicht als een baldadige kopstoot.

Het weer had alles in zich om je verschuilt te houden.

Maar hij wilde zo graag zo veel

dat hij vergat te kijken en luisteren.

Het weekend werd een helse rit

waar zelfs de reuzin niet tegen opgewassen is.

De noodverlichting brandde wel, gelukkig maar.

beste natuurgoden

9 oktober 2017

tekst

737

BORSTEN MAN
8 oktober 2017

BORSTEN MAN

De jongen droeg al jaren borsten

want het kraantjeswater bevatte vrouwelijke hormonen

toch eiste hij dat zijn nieuwe vriendin

dagelijks een pil zou slikken

opdat hij nooit een rubber

rond zijn lul hoefde te trekken

daarnaast predikte hij

het biologische leven

in one-liners.

De nieuwe vriendin

probeerde logica

in al zijn zinnen te vinden

die vond ze niet

het was koud

ze wilde een jas

maar die kreeg ze niet

daarom nam ze de klink

deed de deur open

en sloeg hem zacht toe.

BORSTEN MAN

8 oktober 2017

tekst

644

de NIEUWE KLEUREN zijn aangekomen
26 september 2017

de NIEUWE KLEUREN zijn aangekomen

26 september 2017

foto

625

afscheid van EEN ZOMERSYMFONIE
26 september 2017

afscheid van EEN ZOMERSYMFONIE

Een symfonie is een samenklank waarbij

verschillende instrumenten als een geheel klinken.

De zomer is net voorbij en toch zit ik middenin zijn samenklank.

Mijn rug leunt tegen de stevige stam van een boom wiens naam ik niet ken,

zijn schors kraakt zacht tegen de stof van mijn hemd.

Het nog groene bladerdak wordt meegenomen door de wind.

Het klinkt meer als een golfplatendak in de nacht waarbij de miezer is omgezet in druppende regen. Bijna verdovend in je oren. Een snel ritme dat je niet mee kan tikken met je vingers. Het is een jazz improvisatie van hen, alle duizenden samen. Het fluistert in mijn oor als een licht hitsig zomerlief.

Het blad staat nog groen, nog.

Je voelt dat dit zijn laatste groene gezang is.

Rood, oranje, geel en bruine bladeren klinken anders, ze ritselen meer.

Zeker als ze hun zwaartekracht laten gelden en de grond op dwarrelen.

Maar zover is het nog niet.

Mijn voet op de grond, ligt naast een dikke net opgedroogde koeienvla.

Erboven hangen gele bloemen.

In hen zoemen de hommels en wespen,

op zoek naar nog wat nectar.

Er wordt grote arbeid geleverd,

naarstig gezocht en gezogen.

Een gezoem dat afgewisseld wordt door gegraas

Enkele meters voor me, met hun poten in het water,

grazen de bizons in het aanpalende riet.

Het maakt een trekkend geluid.

Ik weet niet of het komt door hun mond, hun gemaal of door hun horens die het gras kammen.

Een bejaarde vertelde dat hier in de middelste boom, een holle boom, veel zeearenden zitten.

Ik zoek maar vind ze niet, hoewel ik niet zeker weet hoe zeearenden klinken.

Uit het riet stijgen ganzen op. Ze gakken, hoor ik iemand zeggen. Gakken en in formatie vliegen.

De beloofde bevers duiken niet in het blauw.

Af en toe komt een vis om adem happen.

Ze doen een duet met de krekels die verstopt zitten recht achter me.

Sommigen zouden zeggen dat het hier stil is.

Dat is het niet.

Als je goed luistert hoor je de libellen die elkaar flirtend opzoeken

of hoor je licht zoemend de muggen hun paringsdans doen.

Ze doen een contactimprovisatie met velen.

Dicht boven, onder en naast elkaar

rakelings elkaar net niet aan en opschurken.

Dit is de laatste koorzang. De hele zomer gerepeteerd.

En nu spelen ze allen voor mij hun eindsymfonie.

Ik wil niet dat het stopt.

Maar alles stopt of gaat verder als iets anders.

Als humus,

als honing,

als mest,

als vlees op je bord,

als kiem,

als paddestoel in je pan,

als zoveel dingen die ik niet kan overzien.

Dat maakt me droefgeestig op een lichte manier.

Ik probeer afscheid te nemen van iets waarvan ik niet weet wat het dan precies is.

Het is meer dan enkel van de zomer.

Het is een jachtigheid,

een hysterie,

een enthousiasme,

een hitsigheid,

een teveel van alles tegelijk dat  je onrustig maakt en toch het gevoel geeft dat je leeft.

Veel te veel om straks naar minder te gaan.

Te versoberen. Los te laten.

Maar nu hou ik de klank nog even vast.

Zolang ik kan.

 

afscheid van EEN ZOMERSYMFONIE

tekst

618

Blauwe Bessen Uitstallen
12 september 2017

Blauwe Bessen Uitstallen

12 september 2017

foto

614

blauwe bessen bewaren
12 september 2017

blauwe bessen bewaren

foto

607

KANARIE
20 augustus 2017

KANARIE

Papegaai is ziek

en hij moet sterven,

zong ik vrolijk

jaren lang.

daar denk ik aan

als ik mijn kanarie

twee dagen lang probeer te reanimeren.

Eerst dacht ik dat hij gewoon zijn werk deed

maar ik merkte dat het menens was

hij was te lang ziek en hij moest sterven.

Lang was ik er trots op

dat ik een kanarie had

hij leidde me de weg

winter en zomer.

als hij viel

wist ik dat de andere ook snakten naar water

dan gaf ik ook de andere planten drinken.

En het klopte steeds,

de anderen hadden het ook nodig.

Was hij er niet geweest,

dan had geen enkele plant het overleefd.

Mijn kanarie gaf het ritme aan

ik luisterde naar hem

iets te laat vaak

maar ik observeerde hem iedere dag

behalve vorige week.

Toen was hij ziek en moest hij sterven.

Ik denk aan de kanaries van onze maatschappij

en bedenk me dat het zo raar is dat we steeds,

zoals ik deed,

eerst de kanaries laten sterven voordat we handelen.

Ik had mijn kanarie ook gewoon genoeg water kunnen geven.

Ik wist wat nodig was.

maar ik liet hem zijn werk doen.

misschien moeten kanaries ontslaan worden

van hun kanarieschap

en als raadgevers dienen

dat zij de norm worden

en niet eerst moeten sterven voordat de rest gaat.

KANARIE

20 augustus 2017

tekst

584

lena ordent zomerbos
16 augustus 2017

lena ordent zomerbos

16 augustus 2017

foto

591

FEEST van de MOEDER
15 augustus 2017

FEEST van de MOEDER

Ik zit in de trein

die ik nu dagelijks bewoon

het is stil

want een feestdag.

in mijn wagon enkel ik,

een vrouw en twee zonen, kleuters.

de trein tjokt richting zee,

dat vergeet ik weleens.

hoogzomer maar het giet buiten

druilerig zou je wel kunnen zeggen

grijs.

de moeder ook

ze valt in herhaling

een monoloog in een loop

zwijgen heb ik gezegd

we gaan zwijgen

of we gaan uitstappen

hier

de bedreigingen snijden de wagon doormidden

aw mama dat doet pijn

gehuil dat wegebt als de zee.

Dat de feestdag moederdag is,

merk je niet.

Mijn telefoon rinkelt

van lieve woorden .

Deze moeder is geen dader

maar haar emmer is vol

haar spanning  over.

dat de regen en de zee haar straks rustig mogen maken

dat de schoonheid haar dagelijkse realiteit mag vergeten

dat zachtheid binnenvalt

dat haar vlees weer mag weken

en haar toonval verzacht.

De riem eraf

de dreiging weg

toch voor even

maar liefst zo lang mogelijk.

FEEST van de MOEDER

15 augustus 2017

tekst

586

zomer oogst zoVEEL
6 augustus 2017

zomer oogst zoVEEL

6 augustus 2017

foto

573

fiets luchten
3 augustus 2017

fiets luchten

3 augustus 2017

foto

569

paden wegen deuren open
1 augustus 2017

paden wegen deuren open

1 augustus 2017

foto

564

oogst na het blauwe goud
16 juli 2017

oogst na het blauwe goud

16 juli 2017

foto

550

AGI
9 juli 2017

AGI

De afgelopen 10 jaren werden mijn reisbestemmingen bepaald door de nog te ontdekken geboortegronden van mijn naasten. Bij die naasten zitten twee vrienden wiens naam je kan vertroetelen tot Agi.
De ene komt uit het zuidelijke Oost-Europa. De andere uit het Noordelijke gedeelte van Oost-Europa. Met de ene ben ik jaren als onderzoeker/ontdekker naar haar geboortegrond getrokken temidden van de bergen en bossen.
Nu ben ik met de andere Agi in haar geboortestad.
We logeren bij familie. Als ik en haar familie twee verzamelingen zouden zijn, dan zitten in onze doorsnede geen gemeenschappelijke talen. Ik kan enkel baden in gesprekken waar ik geen touw aan kan vastknopen. Alsof je in eentje in je eindproef neurochirurgie bent beland. Je krijgt het mes in je hand en een open schedel. Verwijder de tumor. Start.

Vorige week kreeg ik een brief van een jeugdvriendin. De laatste keer dat ik een brief van haar ontving, zat er een legende bij. De A waren drie puntjes geworden, de B een driehoek, de C een rechtstaande ovaal enzovoort. Moderne brieven zijn op dat gebied gemakkelijker te analyseren. Helaas. Want hier gezeten in op een leren zetel, zwem ik in een onbekende klankenzee. Als in een rubber bootje, klotsend over de zee. Het maakt me nederig. Stel je voor dat je ineens in een traject komt: je moet je in 6 maanden integreren,  de taal leren, je aanpassen aan de cultuur, werk zoeken, normaal doen, onbegrijpelijke formulieren invullen. Dat wens je niemand toe, toch?

AGI

9 juli 2017

tekst

603

welke HOOFD stad
8 juli 2017

welke HOOFD stad

8 juli 2017

foto

579

schaap spinnen wol winnen
3 juli 2017

schaap spinnen wol winnen

3 juli 2017

foto

560

KORTSTENACHTSCHADUW
22 juni 2017

KORTSTENACHTSCHADUW

22 juni 2017

foto

529

einde van je herfst op het einde van de lente
20 juni 2017

einde van je herfst op het einde van de lente

20 juni 2017

foto

522

in- en uitDOPPEN
18 juni 2017

in- en uitDOPPEN

18 juni 2017

foto

516

in- en uitDOPPEN
18 juni 2017

in- en uitDOPPEN

als ik de eerste erwt van het jaar dop

en rechtstreeks in mijn mond steek

overvalt me het beeld van een blik erwten

de smaak daarvan heeft niets met deze van doen

hier proef ik noten en een frisse lente

ook al is het weer plakkerig en laf.

als ik de erwtjes zo alledrie, één voor één uit hun jas trek

moet ik denken aan mijn twee zussen

met wie ik iedere zomer door de velden

naar de zadenwinkel trok.

temidden van die winkel stond een wastrommel

ieders 1 hand apennootjes, de weegschaal op en betalen

(toen schreef je apenootje nog met twee n’en)

dan naar buiten om ze in de wei op te eten

als er drie nootjes in zo een dop zaten

mocht je een wens doen

alsof we op schattenjacht gingen

graaiden we door de doppen

één keer wenste ik Kenny onze buurjongen dood

maar verder waren het hele simpele wensen.

ik denk dat ze apenootjes noemen

en doppinda`s heten

maar als doperwten doperwten heten

dan hebben ze ook recht op een benoeming.

ik zoek nu al een hele ochtend naar een waardige naam

maar als ik er een dier aan wil toevoegen,

loopt mijn zoektocht vast

want aan dieren heb ik eigenlijk altijd een hekel gehad

en aan groenten en noten totaal niet.

tenzij ze in blik zitten

want dat heeft volgens mij niets met elkaar van doen.

in- en uitDOPPEN

tekst

520

ZON TIJD
16 juni 2017

ZON TIJD

16 juni 2017

foto

536

SPRING
15 juni 2017

SPRING

15 juni 2017

foto

509

ORAKEL
12 juni 2017

ORAKEL

Deze druppel voorspelde het orakel niet

ze was nog maar de bocht om

en de eerste viel op mijn voorhoofd die normaal bedekt is met een pony

maar de pony vloog links en rechts en zo was het voorhoofd vrij

voor die eerste koude natte drup

toen ze trouwde voorspelde het orakel een half jaar van tevoren het weer

en ze kreeg haar gelijk

gelukkig maar

anders hadden we niet kunnen genieten van de idyllische plek.

In mijn geboortestreek brengen mensen eieren naar de nonnen

die dienst doen om te bidden voor goed weer.

Ik vraag me af wat ze doen met zoveel eieren aangezien auto’s af en aanrijden

voor een communie, een trouw, vermoedelijk ook voor geplande sterfgevallen

ik hoop advocaat

hoewel ik zelf het verschil tussen een avocado en advocaat niet kan onthouden

het is altijd weer een gok

allebei lekker

en in het geval van advocaat

altijd handig als hij in een glaasje zit en niet omhuld met een toga

verwarring alom

zeker ook met deze stormige wind

want het orakel gaat enkel over regen of zon

hoewel ik ook wel weet dat de zon ook schijnt

als het daaronder regent

thans dat zegt een meditatiegoeroe die ik goed ken

aangezien hij het hoofd en stem is van die ene app.

ORAKEL

12 juni 2017

tekst

498

klap bloem
26 mei 2017

klap bloem

26 mei 2017

foto

504

KLAP BLOEM
25 mei 2017

KLAP BLOEM

pats boem

een klap bloem

roos maar dan bleekoranje

alsof hij uit een saaie postkaart is gekropen

eentje die je moeder stuurde naar al haar leerlingen

om ze moed in te fluisteren voor examens

hij staat zo stil op zijn steeltje

je kan haast door zijn vleugels kijken

als bij kalkpapier.

als je hem plukt

gaat hij dood

of zorgt hij dat het onweer iets langer wegblijft

je kan hem niet langer bewaren dan hij wil blijven

dan rest zijn steel nog even

maar is ook weer weg

voor lange tijd

als bij een vluchtig gesprek

“de mama van Kelly is terug hervallen”

“oh , maar zij was toch al dood”

“ja maar nu is ook nog eens terug heel ziek geworden”

en je fietst verder

want je hebt geen zonnecrème op

de zon priemt

en je bent je hoed vergeten

die hoed die je kreeg op vakantie

je werd 12

de hele familie koos een hoed uit

behalve jij

dat was je eerste verzet

misschien je enige

maar daar op vakantie ben je die hoed vergeten

dus je moet nu snel verder trappen

pats pats pats

boem

KLAP BLOEM

25 mei 2017

tekst

500

fiets vloot
15 mei 2017

fiets vloot

er zijn veel dingen die ik aangeleerd kreeg als kind

daar moest ik net aan denken toen ik van mijn werkplek

huiswaarts fietste het park door en ik ingehaald werd

door een andere fietser.

onze moeder had een zwarte simpele damesfiets

met een zwart zadel waarin een ruitmotief geperforeerd zat

en ik kreeg voor mijn eerste communie een felgroene fiets.

onze ouders wisten alle zondagen in te vullen met fietsen

en een leuke kinderlijke ontspanning erachter

bijvoorbeeld: 80 km fietsen én in een grote speeltuin spelen.

ik weet niet of ik dat heel leuk vond

of dat ik er steeds weer intuimelde

maar die fietsbenen heb ik nog steeds.

als we samen, onze moeder, mijn 5- en 9-jarige zus en ik als 6 jarige,

temidden van de velden fietsten

en een vloot sportieve coureurs ons inhaalden

dan keek onze moeder ons aan

“kom, dat laten we toch niet gebeuren”

we wisten wat ons te doen stond

onwijs hard trappen totdat we die troep patserige mannen ingehaald hadden

om dan triomfantelijk blij te zijn met onze keer op keer overwinning.

Het zijn gewoontes die aan je gaan kleven.

Enkele jaren geleden was ik met onze vader op fietsvakantie

we stonden aan een rood licht

we stonden achter een bejaard echtpaar

‘dra zou het groen worden

we zouden de fietsers inhalen en onmiddellijk de berg pal voor ons beklimmen

tegen de tijd dat wij op de top zouden staan genieten,

zouden die bejaarden nog ploeteren

aan een omvallende snelheid.

Het werd groen

de bejaarden trappen en beginnen te racen

ik probeer ze in te halen

of poog ze in te halen

ik kan mijn ogen niet geloven

het is alsof zij vliegen over die beklimming.

Dat was de eerste elektrische fiets die ik zag.

Als nu iemand me inhaalt,

inspecteer ik de hele fiets nauwgelet

want vaak, helaas niet altijd,

gaat het over een elektrisch exemplaar.

fiets vloot

15 mei 2017

tekst

507

koolrabiboom
10 mei 2017

koolrabiboom

10 mei 2017

foto

512

paksoi hemel
2 mei 2017

paksoi hemel

2 mei 2017

foto

525

3 maanden later met de lente in bloei
19 april 2017

3 maanden later met de lente in bloei

19 april 2017

foto

473

TERROIR
17 april 2017

terroir

vanochtend vertelde iemand me

dat net als bij wijn

ook bij thee

de terroir een belangrijk begrip is

de terroir is de bodem waar de druif hangt

of het kruid groeit alvorens geoogst

mijn geboortedorp is

de beste terroir voor aardbeien

mijn huidige woonplaats is de beste

terroir voor schadelijke luchtkwaliteit

 

zelf ben ik jaloers op een ritueel

dat plaatsvindt op Nederlands terroir:

thee drinken na school en even praten aan tafel

een transitgebied tussen dag en vooravond

zoals het avondeten een transitgebied is

tussen vooravond en avond.

tanden poetsen een transitgebied

tussen verticaal en horizontaal.

plassen het gebied

tussen de nacht en de ochtend

(of tussen deel 1 en deel twee van de nacht)

het ontbijt is dan weer het transitgebied

tussen de ochtend en het aanvangen van de dag

het middagmaal het gebied tussen

voor en namiddag

om dan weer uit te komen bij het theedrinken

 

een keer had ik de eer

om te eten in een chique Japans restaurant

bij iedere gang was er een aangepaste thee

de vrouw kwam dan zeggen waar de kruiden geteeld werden

het waren gebergtes waar ik tot dat moment geen weet van had

het was heel ver weg, dat wel

ze had ook wat kunnen verzinnen

maar ik genoot van alle terroirs die passeerden

zonder weet te hebben van het begrip terroir.

het waren één voor één heerlijke theesoorten.

en ik nam me die avond voor,

iedere dag een theemoment in te lassen.

zoals vele voornemens

hield ik het 1 dag vol.

tot vorige week

ik nog eens een uitgebreid theeritueel hield met mezelf op het dakterras

maar dat telt niet vrees ik

want toen wilde ik gewoon contact maken

met mijn buurman

die een sigaret rookte op zijn terroir.

TERROIR

17 april 2017

tekst

479

winters sonnet scheet
13 april 2017

winters sonnet scheet

13 april 2017

video

461

winters scheet beeld sonnet
13 april 2017

winters scheet beeld sonnet

foto

469

winterse sneeuw
12 april 2017

winterse sneeuw

12 april 2017

foto

465

ZOMERTIJD LANDSCHAP
26 maart 2017

ZOMERTIJD LANDSCHAP

26 maart 2017

foto

444

GAUW RAP EFKES VLUG
22 maart 2017

GAUW

RAP

EFKES

VLUG

het zijn woorden die al generaties domineren

in het taalgebruik bij de vrouwelijke kant van onze familie.

“Ik ga in de gauwte nog efkes naar ’t toilet”

“Ik ga rap efkes naar den boer groenten halen”

Omtrent iedere zin, iedere handeling bevat minstens één van deze 4 woorden.

Ik heb er zoooooooo tegen gerevolteerd

maar het heeft zijn effect niet gekend

behalve binnenin mezelf

als het snel moet, blokkeer ik.

 

het mooiste natuurfenomeen dat ik ken

zijn de kersenbloesems

ineens hangen ze daar aan de takken

in volle bloei

straten veranderen van geur en kleur

als je dat ziet,

moet je als in de zoo gaan zitten en kijken

dit kan niet

zoveel schoonheid op een takje

takjes

het werkt in op je systeem

het is een boost voor iedereen en alles

het is de voorbode die roept dat

de LENTE is begonnen

maar zo plots dat ze er zijn

zo rap zijn ze verdwenen

en als je niet vlug efkes de tijd hebt kunnen nemen

zo gauw zijn ze het land weer uit

weg

gepasseerd

GAUW RAP EFKES VLUG

22 maart 2017

tekst

451

ENTHOUSIASME
21 maart 2017

ENTHOUSIASME

Als mensen over mij spreken,

valt vaak het woord “ENTHOUSIAST”

als mensen tegen mij praten

valt vaak, klinkend als één woord,

DOE-EENS-RUSTIG

ik heb er een soort allergie op gekweekt

hoewel ik nu niets anders kan bedenken

dan het woord ‘enthousiast’

om mijn huidige status te definiëren

want ik voel dat de lente gaat komen

en dat maakt mij wildenthousiast

er mag gezaaid worden en ik ben te ongeduldig

om het niet voordat ik zal zaaien het meteen af te oogsten

Enthousiast,

behalve de nacht voor de dag dat het lente zou worden

ik ben slaperig

moe

te moe om te plassen maar ik moet

dus zonder het licht aan te doen strompel ik

niet erg enthousiast de trap af

ik mistrap en knots de trap naar benee

iets later blauwe zwaailichten voor mijn raam

een ambulance draagt me op een ijskoude berrie naar buiten

mijn overlevingsmechanisme is net als mijn allergie

dus ook op de spoed daagt mijn enthousiasme weer op

ze gooien er een afgeleide van valium in

waardoor het lijkt of ik de hele Jamaicaanse oogst heb zitten roken

zo euforisch stoned ben ik

op de eerste dag van de lente weet ik niet welke metafoor ik hierin moet lezen

ik lig terug in mijn winters hol

en kan horizontaal niet beginnen met zaaien

mijn enthousiasme probeer ik te temmen

in de hoop dat mijn lente

dit jaar iets later mag beginnen

ENTHOUSIASME

21 maart 2017

tekst

440

laatste WINTER maan
12 maart 2017

laatste WINTER maan

12 maart 2017

foto

448

vecht
20 februari 2017

vecht

20 februari 2017

foto

432

val
19 februari 2017

val

19 februari 2017

foto

428

vlucht
18 februari 2017

vlucht

18 februari 2017

foto

425

inspecteurs
9 februari 2017

inspecteurs

inspecteurs worden in zonnebanken verstopt

hun witte lijven omhuld,

omsingeld door UVstralen

kijkend hoe giftig de meest toxische stoffen op hun huid zullen indalen

om dan een handtekening neer te pennen

en te zorgen dat dit centrum er voorgoed mee stopt.

 

schande sprak men!

over het water zet een pancakegezicht

protesten negerend, alternatieve feiten regerend

krabbels uit naam van zijn Amerikaanse clan

 

de bedreiging lijkt vaak ver weg maar woont dichtbij

in een straat, een kier, een steeg

als alle files in hun huiskamers voor tv liggen

met hun blik op oneindig leeg

dan zijn massa ’s toxische deeltjes blijven plakken in de lucht ,

de barometer dicteert: code oranje-rood

schande weet men

dan moeten inspecteurs steekproeven komen nemen

en handtekeningen plaatsen

zodat deze levensbedreigende straten worden afgesloten voor verkeer,

anders is ieder long vroegtijdig in ademnood.

inspecteurs

9 februari 2017

tekst

421

postpakket-performance BEDeditie-tour
4 februari 2017

postpakket-performance BEDeditie-tour

4 februari 2017

foto

417

de eerste februari berg
2 februari 2017

de eerste februari berg

2 februari 2017

foto

411

eenzame bejaarden
1 februari 2017

eenzame bejaarden

1 februari 2017

foto

409

vooravond voornemens
31 januari 2017

vooravond voornemens

Op de vooravond van de verdrietigste maand

probeer ik manieren te zoeken

HOE februari door te ploeteren.

Ga ik het eleganter doen,

of zal ik net echt gaan hangen

hangen in de zwaarte die de aarde sterker dan andere maanden dicteert.

Toen ik 10 was, bracht ik februari in bed door,

voorjaarsdepressie verantwoordde de dokter.

Ik zit op het toilet en kijk naar een foto genomen afgelopen juni.

Totaal overbelicht zodat witte koppen op het fotopapier werden gedrukt.

En toch zie je de hoop in onze ogen.

Alles is nog mogelijk.

Een vrouw kan binnenkort wereldleider worden.

Eindelijk.

Tot een tijd geleden ineens aanvoelde als de nipte rand voor een ravijn.

En met de eenzaamste, verdrietigste en somberste maand

in het kielzog van de vreselijke inwijding van een staatshoofd

die de domste beslissingen neemt die alleen maar angst inboezemen

ga ik proberen februari te doorploeteren met rijmschema’s,

zachte deuntjes en korte zinnen…

Mijn eerste postpakket-performance is bijna af

die her en der de ochtend mag inzingen

op verscheidene beslapen bedden

als een fluisterende lawine

de dag in

het bed uit.

Met een deuntje als houvast van een eenvoudige dag

uit de somberste maand die hopelijk ook weer mee zal vallen of staan.

vooravond voornemens

31 januari 2017

tekst

389

uit de grond van mijn
30 januari 2017

uit de grond van mijn

30 januari 2017

foto

385

post performance .1
25 januari 2017

post performance .1

25 januari 2017

foto

380

samen/apart.pastinaak
17 januari 2017

samen/apart.pastinaak

17 januari 2017

video

373

samen
13 januari 2017

samen

13 januari 2017

foto

363

hangende
6 januari 2017

hangende

6 januari 2017

foto

368

stamhoofd
1 januari 2017

stamhoofd

Het stamhoofd was de eerste 80 jaren van zijn leven een groot man geweest, fysiek gezien.
Het duurde daarom een tijdje voor we doorkregen dat hij oud werd. De laatste jaren kroop de zwaartekracht in zijn nek, schouders, gemoed en hoofd. Hij zit nu graag comfortabel.

Temidden van zijn afstammelingen neemt hij plaats op zijn stoel.

Het wordt stil als het stamhoofd uit zijn jas een stapel enveloppen in zijn rechterhand tovert.

Eén per één roept hij de afstammelingen bij zich en overhandigt de met bankbiljetten gevulde enveloppen.

Terug op hun plaats piepen de afstammelingen in hun enveloppe.

Het is weer een mooi jaar geweest.

Ze weten zelf nooit zo goed wat ze met dit ritueel moeten.

Hun enveloppen belanden in handtassen of broekzakken.

Als alles uitgedeeld is, staat het stamhoofd recht.

“Ik heb geen fijne mededeling”

In de stilte die daarop volgt komen beelden van tumoren, hartritmestoornissen, kankergezwellen, uitzaaiingen en ingrepen allerlei. Enkele hoofden kleuren wit. Hij neemt een gerekte stilte voordat hij zijn verhaal begint.

Hij heeft het over pensioenen, over grafieken, over minima, over te weinig volgens de norm,over huishoudelijke objecten die vervangen moesten worden, over alles waar journaals mee pronken. Een soort samenvatting geeft hij. Hij zegt ook dat hij is gaan tellen en dat dit de laatste gevulde enveloppen zullen zijn. Volgend jaar zal iedereen enveloppen krijgen maar met lucht.

Ik denk aan een gesprek dat ik een avond eerder had. Dat gesprek ging over hoe de wereld te redden viel. Eén van de conclusies die viel, was dat we allemaal met minder tevreden moesten zijn. Dat was een noodzaak om deze planeet te redden.

Alle afstammelingen waren opgelucht, ook zij wisten dat dit een eindig verhaal was. Woorden als eindelijk kwamen uit monden. Het stamhoofd was niet iemand die een lage status nam. Ook nu niet. Geen medelij nodig.  Beelden over zijn toekomst kwamen. Hij was nog niet op zijn einde gelopen. Gelukkig maar.

stamhoofd

1 januari 2017

tekst

350